• Hejt w szkole – jak przeciwdziałać przemocy werbalnej.

       

       

      1. Specyfika zjawiska hejtingu i jego uwarunkowania.

      Pod pojęciem hejtu przyjmujemy działanie w Internecie wymierzone w indywidualne osoby. To opinia dotycząca konkretnej osoby wyrażona w sposób ostry, raniący i obrażający, wyrażający pogardę. Towarzyszy temu często wulgarny język. Hejt można wyrażać w sposób: słowny, pisemny i obrazkowy. Hejt dotyczy ludzi sławnych, ale też spotykają się z nim zwykli ludzie na forach Internetowych, portalach społecznościowych. Hejt prowadzi do poważniejszego zjawiska jakim jest mowa nienawiści, a ta z kolei do wykluczenia, dyskryminacji i przemocy.

       

      1. Hejt a niskie poczucie wartości

      Dzieci i młodzież aktualnie funkcjonują w rzeczywistości wirtualnej, znajomości zawierane w szkole przenoszą się i żyją tam równolegle. Facebook, snapchat, instagram, youtube, tiktok, twitter to przestrzenie gdzie młodzi ludzie wymieniają się zdjęciami, komentarzami, spostrzeżeniami.

      Ze skali tego zjawiska i jego konsekwencji często rodzice, nauczyciele nie zdają sobie sprawy:

      36% dzieci w wieku 12-14 lat i 23% w wieku 15-18 lat zamieszcza posty na własnym profilu minimum raz dziennie,

      58% w wieku 12- 14 lat i 48% w wieku 15-18 lat minimum raz dziennie sprawdza komentarze pod swoimi postami.

      Jednak próba zakazania korzystania z Internetu, zamiast zatrzymać zjawisko, będzie impulsem do ukrywania lub szukania nowych form kontaktu wirtualnego i może spowodować wykluczenie dziecka z grupy rówieśniczej. A dla młodego człowieka grupa, przynależność do niej, akceptacja z jej strony jest w tym okresie życia sprawą priorytetową. Dzieci są autorami hejtu i jego doświadczają. Długoterminowe konsekwencje hejtu mogą być bardzo poważne. Dlatego trzeba zwracać uwagę na wszelkie sygnały wskazujące na to, że coś dzieje się nie tak. Uczyć dzieci, że hejt to przemoc, mówić uczniom jak sobie z tym radzić

       

      1. Hejt w klasie – jak rozpoznać i jak działać?

      Jak rozpoznać, kiedy dziecko jest "dręczone” przez rówieśników? Hejt wśród dzieci nie jest niewidoczny. Uczeń, który jest ofiarą hejterów, może:

      - stać się płaczliwy, apatyczny, wycofany lub agresywny,

      - mieć problemy z koncentracją, co wiąże się z pogorszeniem ocen,

      - zacząć wagarować, unikać zajęć i rówieśników,

      - skarżyć się na dolegliwości somatyczne – bóle brzucha, głowy nudności itp. gdy jego nastroje ulegają częstym zmianom, izoluje się od rówieśników w szkole,

       

      Oczywiście powyższe symptomy mogą sugerować również inne trudności czy sytuacje, ale w każdym przypadku wymagają zainteresowania ze strony rodzica, nauczyciela.

       

      1. Czym różni się hejt od krytyki?

      Krytyka jest oceną zawierającą argumenty, służącą polemice, wyrażeniu opinii i zmianie czyjegoś zdania. Hejt ma na celu obrażenie i zrobienie przykrości. Krytyka powinna być kulturalna i nie atakować personalnie. To działanie na najniższym poziomie, realizacja prymitywnej potrzeby wyrządzenia komuś przykrości.

       

      1. Jak edukować dzieci, by dzieci radziły sobie z hejtem?

      Wskazówki dla ucznia:

      - bądź aktywny w Internecie, stosując zasady netykiety,

      - jeśli widzisz obraźliwy komentarz, mem lub film, zgłoś to administratorowi. Twoja reakcja ma znaczenie,

      - jeśli odczuwasz złość, czytając jakiś komentarz, zrób sobie chwilę przerwy, żeby Twoja reakcja nie skończyła się nienawistną odpowiedzią. Każdy ma prawo mieć odmienną opinię w jakiejś sprawie i wyrażać ją w sposób kulturalny, z zachowaniem szacunku dla innych komentujących. Pamiętaj, krytyka powinna być konstruktywna.

      - miej swój styl – nie karm trolli.

      - dorośli – rodzice, nauczyciele mogą służyć radą i pomocą w trudnych sytuacjach.

       

      1. Jak ochronić dziecko przed hejtem?

      - Odkrywaj Internet razem z dzieckiem.

      - Naucz dziecko podstawowych zasad bezpieczeństwa w Internecie.

      - Rozmawiaj z dziećmi o ryzyku umawiania się na spotkania z osobami poznanymi w Sieci. - Naucz swoje dziecko ostrożności przy podawaniu swoich prywatnych danych.

      - Naucz dziecko krytycznego podejścia do informacji przeczytanych w Sieci.

      - Bądź wyrozumiały dla swojego dziecka.

      - Zgłaszaj nielegalne i szkodliwe treści.

      - Zapoznaj dziecko z NETYKIETĄ - Kodeksem Dobrego Zachowania w Internecie.

      - Poznaj sposoby korzystania z Internetu przez Twoje dziecko.

      - Pamiętaj, że pozytywne strony Internetu przeważają nad jego negatywnymi stronami.

       

       

      1. Jakie mogą być skutki hejtu?

       

      Takie napiętnowanie w Internecie skutecznie obniża poczucie wartości dziecka / osoby dorosłej, a czasami może doprowadzić także do problemów zdrowotnych. Osoba, która jest ofiarą hejtu żyje w bardzo dużym stresie. Może cierpieć na bezsenność, nerwicę, depresję, a nawet próby samobójcze.

      Kto może doświadczyć przemocy werbalnej : nowy uczeń w klasie, uczeń, który ubiera się inaczej, uczeń, który słabo się uczy / dobrze się uczy, który na wf gorzej sobie radzi, uczeń, który ma nietypową pasję, który powraca do szkoły np. po pobycie za granicą, uczeń innej narodowości, uczeń niepełnosprawny,

      Jak agresja wpływa na dziecko : obniża jego samoocenę, wpływa negatywnie na postrzeganie siebie, odbiera wiarę w siebie i siły do działania, Może doprowadzić do depresji i zaburzeń lękowych, Może doprowadzić do myśli i czynów samobójczych, Przemoc w klasie dotyka wszystkich. Nawet świadkowie odczuwają lęk, ponieważ boją się, że ich to też może spotkać.

       

      Przyczyny zachowań agresywnych, przemocowych :

      1)Szkoła (relacje z nauczycielami – słaba komunikacja, wyśmiewanie, poniżanie, podkreślanie władzy, niechęć, zniecierpliwienie, niesprawiedliwie traktowanie i ocenianie, konieczność podporządkowania się, stres wynikający z bycia ocenianym, brak nagród i wzmocnień pozytywnych, niedocenianie wysiłku dzieci, skupianie się wyłącznie na sprawach negatywnych nieadekwatne wymagania, niespójność wśród nauczycieli- różne reakcje na akty przemocy, różny stopień egzekwowania przyjętych zasad )

      2) Dom rodzinny (styl przywiązania, wychowania, relacje rodzinne, status materialny, agresja i przemocy w rodzinie, reakcje rodziców, stosowane słownictwo .To w domu dziecko nasiąka wartościami i przekonaniami, otrzymuje wzorce

      3) Grupa rówieśnicza (panujące w niej relacje, obowiązujące wartości, wpływa na jednostkę)

      4) Media (wpływają na to jak ludzie postrzegają świat, jak postępują dzieci)

       

      1. Hejt – gdzie szukać pomocy? do kogo zwrócić się w sytuacjach przemocowych?

      - Zgłoś sprawę na policję,

      - Zgłoś sprawę do sądu,

      - Zgłoś sprawę odpowiednim organizacjom

      - Zgłoś sprawę administratorowi strony Internetowej

      - Infolinie przydatne 800 800 605 (na zlecenie MEiN) 22 48 48 804 (Fundacja Itaka) 116 111 (Fundacja, , Dajemy Dzieciom Siłę )

       

    • Skąd się bierze stres u dzieci i jak go rozładować?

       

      Czy jesteśmy skazani na nieustający stres od dziecka? Na szczęście nie. Znając kilka prostych technik, możemy skutecznie pomóc dzieciom, które łatwo wybuchają lub szybko się denerwują. Jeżeli nauczymy je, jak rozładować stres, będzie im łatwiej nad nim zapanować. Tylko skąd się bierze stres u dzieci i po czym go rozpoznać?

      Stres u dzieci w wieku szkolnym i przedszkolnym

      Gdy dziecko boli głowa, nie ma apetytu czy źle śpi, nie zawsze oznacza to, że jest chore. Często właśnie tak manifestuje się stres. Dzieci dają upust przeżywanym emocjom również przez swoje zachowanie: płaczą, mogą być niespokojne, rozdrażnione, a nawet agresywne. I tak jak dorośli, każde dziecko może denerwować się czymś innym. Stres to uczucie subiektywne. To wszystko, co wywołuje u nas niepokój, gdy czujemy, że nasze możliwości są niewystarczające, by poradzić sobie w danej sytuacji. Dzieci nie mają jeszcze umiejętności ani doświadczenia w radzeniu sobie z problemami. Nawet tymi, które dorosłym wydają się błahe. Właśnie dlatego przyczyn stresu u dzieci jest całkiem sporo. Mogą to być:

      • duże zmiany w życiu dziecka: nowa szkoła czy przedszkole, narodziny rodzeństwa, przeprowadzka lub powrót rodzica do pracy;

      • trudne emocjonalnie sytuacje: wyśmiewanie przez rówieśników, wystąpienia na forum klasy czy częste kłótnie rodziców;

      • nadmiar bodźców: głośne zabawki, tablety i smartfony pobudzają dziecko i nie dają mu możliwości, by się zregenerowało;

      • niedojrzałość układu nerwowego: dziecko fizycznie nie jest jeszcze gotowe do tego, by w pełni regulować stany pobudzenia i hamowania.

      Stresu u dzieci nie sposób więc uniknąć, ale tak naprawdę nie o to chodzi. Stres bywa potrzebny. Gdy jego poziom jest optymalny, mobilizuje do tego, żeby w wymagającej sytuacji dać z siebie wszystko. Problem pojawia się, gdy dziecko denerwuje się zbyt mocno lub zbyt często. Zatem naszą rolą, nie jest uchronić dziecko od wszelkich trosk, lecz nauczyć je, jak opanować stres.

      Jak rozładować stres u dziecka?

      Każde dziecko reaguje inaczej, ale wszystkim pomożesz, stosując się do prostych reguł. Przede wszystkim nie bagatelizujmy i nie uciszajmy stresu na siłę. Komunikaty takie jak „nie martw się” lub „nie ma się czego bać” spowodują jedynie, że dziecko poczuje się osamotnione i jeszcze bardziej zamknie się w sobie. Jak więc reagować?

      Rozmawiaj z dzieckiem: cierpliwie je wysłuchaj i powtórz to, co powiedziało, nazywając jego emocje. W ten sposób poczuje, że nie jest ze swoim problemem samo i może liczyć na Twoje wsparcie. Nauczmy je także korzystać z technik relaksacyjnych, które pomogą mu uspokoić się, gdy stresuje się np. pierwszym dniem szkoły lub ważnym testem.

      Relaksacja rozładowuje napięcie, skumulowane w ciele. W trudnej sytuacji pomaga odzyskać kontrolę nad emocjami, a w dłuższej perspektywie obniża ogólny poziom stresu. Warto profilaktycznie trenować z dziećmi, aby w sytuacji stresowej mogły wykonać jedno z ćwiczeń i szybciej odzyskać równowagę.

      Kilka prostych technik relaksacyjnych:

      • ćwiczenia oddechowe: na siedząco lub stojąco zróbcie cztery oddechy, nabierzcie powietrza i wstrzymajcie je w płucach, licząc do siedmiu. Zróbcie wydech i policzcie do ośmiu. Powtórzcie to ćwiczenie kilka razy.

      • trening uważności: skupcie się na tu i teraz, wsłuchajcie się w najcichsze odgłosy otoczenia. Poczujcie ruch powietrza na skórze wokół nosa przy każdym oddechu.

      • relaksacja mięśniowa: poproś dziecko, by zacisnęło dłonie w pięści, pokazało, jakie mają silne nogi i ramiona, a następnie się zrelaksowało. W ten sposób napinajcie i rozluźniajcie kolejne partie mięśni.

      • bajki relaksacyjne: wybierz historie, które pomogą się wyciszyć i odpocząć. Dziesięć pięknie udźwiękowionych autorskich bajek relaksacyjnych znajdziesz na przykład w audiobooku dołączonym do książki „Mruczący kotek”.

      • muzyka relaksacyjna: odtwórz odprężające odgłosy natury takie, jak deszcz czy szum drzew, podczas odpoczynku puść utwory instrumentalne lub piosenki o spokojnym rytmie.

         

      Opanowanie sztuki relaksu pozwala dziecku lepiej radzić sobie z emocjami. Poziom stresu spada, więc dzieci rzadziej będą się skarżyć się na ból brzucha, przestaną zgrzytać zębami i lepiej będą się wysypiać. Będą spokojniejsze i chętniej będą uczestniczyć w zabawie oraz łatwiej nawiązywać kontakty z rówieśnikami. Wszystko to ma kluczowy wpływ na rozwój dzieci i procentuje przez ich całe życie.

      Pamiętaj też, że dzieci bacznie nas obserwują i naśladują, dlatego to, jak radzimy sobie z emocjami, jest nie mniej istotne. Najważniejsze jednak to dać dziecku narzędzia do rozwiązywania problemów, zamiast je w tym wyręczać. Na szczęście techniki relaksacyjne są proste, więc szybko można je opanować, łatwo przekazać dzieciom i samemu z nich skorzystać.


       

      Źródło: https://studiopsychologiczne.com/

    • Jak budować pewność siebie u dziecka? 

      Jak_budowac_pewnosc_siebie_u_dziecka.pdf

    • Problemy dziecka w szkole. 

      Jak im zaradzić? 

      Problemy_dziecka_w_szkole.pdf

    • Jak rozwijać u dziecka skupienie uwagi.

      Skupienie uwagi nazywamy też koncentracją. To umiejętność skupienia się na tym co robimy. Rozwija się ona stopniowo i jak wszystkie umiejętności może być ćwiczona i można ją doskonalić. Najmłodsze dzieci do około 3 roku życia posiadają uwagę mimowolną, czyli wywołane różnymi bodźcami (ruchem, kolorem, dźwiękiem) krótkie zainteresowanie. U dzieci od 3 roku życia rozwija się uwaga dowolna, dzięki której mogą wysłuchać polecenia i wykonać zadania zgodnie z nim, dzieci mogą dostrzegać istotne szczegóły i skupić się na zadaniu. Czas skupienia z wiekiem staję się dłuższy. Początkowo w okresie przedszkolnym dzieci wykorzystują swoją uwagę dowolną podczas zajęć przez ok. 10 -15 minut, z czasem wydłuża się ona do 20 minut. U starszych uczniów przeważa już uwaga dowolna, czyli celowe, świadome kierowanie skupienia na zadania. Nastolatkowie są w stanie skoncentrować się nawet przez 30 – 40 minut, szczególnie gdy są zainteresowani tematem.

      Koncentrację uwagi u dzieci można wzmacniać i warto to robić. Należy pamiętać o kilku ważnych elementach, które w tym pomogą:

      1. Zdrowy sen. Na 2 godziny przed snem powinno się zrezygnować z używanie urządzeń elektronicznych. Warto przekonać dziecko do wykonywania w tym czasie czynności wyciszających jak np. czytanie książki.

      2. Odpoczynek w ciągu dnia. Nawet w trakcie odrabiania pracy domowej można zrobić krótkie przerwy pomiędzy zadaniami.

      3. Ruch na świeżym powietrzu. Punkt 2 i 3 mogą być połączone. Spacer lub zabawy na świeżym powietrzu też są formą odpoczynku.

      4. Zdrowe odżywianie. Odpowiednia zbilansowana dieta, wpływa korzystnie na pracę mózgu, również w kontekście poprawy koncentracji. Warto zwrócić uwagę, aby była to dieta bogata w warzywa, owoce, nasycone kwasy tłuszczowe takie jak: ryby, orzechy itp. Istotną rolę odgrywa również odpowiednie nawodnienie organizmu, najlepiej w efekcie picia niegazowanej wody mineralnej.

      5. Ograniczenie czasu spędzonego przed ekranem w ciągu dnia. Dotyczy to telewizji, komputera, smartfonu.

      6. Wykonywanie ćwiczeń na koncentrację uwagi.

       

      Przykładowe ćwiczenia:

      - układanie puzzli;

      - powtarzanie usłyszanego rytmu;

      - naśladowanie sekwencji ruchów;

      - dobieranie par, gry typu memeory;

      - wyszukiwanie podobieństw i różnic;

      - wyszukiwanie określonej litery, sylaby, cyfry czy liczby w zlepku różnych liter, sylab, cyfr

      lub liczb;

      - nauka rymowane na pamięć;

      - rysowanie oburącz.

       

       

      Bibliografia:

      Jak wspierać rozwój dziecka w wieku 6-13 lat. Natalia Minge i Krzysztof Minge. Wydawnictwo Samo Sedno. Warszawa 2013.

      https://dziecisawazne.pl/dlaczego-dziecko-nie-potrafi-sie-skupic/

      https://aktywnyrozwoj.org.pl/aktualnosci/cwiczenia-na-poprawe-koncentracji-uwagi/

      https://centrumterapiidzieci.pl/jak-cwiczyc-koncentracje-uwagi-u-dziecka/

      • Pedagog szkolny zajmuje się wspomaganiem: uczniów, rodziców i nauczycieli.

        Głównym partnerem w pracy pedagoga szkolnego jest uczeń.

         

        DO PEDAGOGA SZKOLNEGO MOŻE PRZYJŚĆ KAŻDY, KTO MA JAKIŚ KŁOPOT,  A NIE POTRAFI SOBIE Z NIM SAMODZIELNIE PORADZIĆ.

         

        Zwróć się do pedagoga szkolnego, gdy :

        • czujesz, że nikt Cię nie rozumie, czujesz się jesteś samotny,
        • nie potrafisz porozumieć się z nauczycielem lub rówieśnikami,
        • masz problemy rodzinne,
        • znajdujesz się w trudnej sytuacji materialnej,
        • chcesz podzielić się swoją radością, sukcesem,
        • chciałbyś pomóc innym, lecz nie wiesz, w jaki sposób,
        • masz ciekawe pomysły, którymi chcesz się podzielić,
        • przyjdź także z każdą sprawą, z którą sam nie potrafisz sobie poradzić.

        Pedagog szkolny prowadzi:

        - indywidualne rozmowy wspierające,

        - pomaga w rozwiązywaniu trudnych sytuacji wychowawczych,

        - prowadzi zajęcia wychowawczo-profilaktyczne w klasach.

        Każdy członek społeczności szkolnej - uczeń, nauczyciel i rodzic, może zwrócić się do pedagoga po pomoc i wsparcie w różnych sprawach: porozmawiać o problemach, rozwiać wątpliwości, uzyskać poradę lub informację gdzie szukać dalszej pomocy.

        Rodzice uczniów mogą oczekiwać pomocy w rozwiązaniu sytuacji problemowej, dotyczącej ich dziecka, a mianowicie:

        • trudności w nauce bądź niepowodzeniami szkolnymi dziecka
        • problemami z zachowaniem dziecka (zmiany zachowania dziecka, problemy dziecka w kontaktach z rówieśnikami);
        • uzyskania informacji o dalszej ścieżce edukacyjno – zawodowej dla swojego dziecka.

        Nauczyciele mogą oczekiwać:

        • pomocy w zdiagnozowaniu przyczyn trudności w nauce i niepowodzeń szkolnych uczniów;
        • analizy opinii o uczniach z poradni psychologiczno-pedagogicznej;
        • wspierania w podejmowaniu działań wychowawczych i profilaktycznych wynikających z programu wychowawczego i profilaktycznego (m.in. organizowanie imprez profilaktycznych, zajęcia wychowawcze z uczniami, realizowanie wybranych programów profilaktycznych, zajęcia dotyczące wyboru przyszłej szkoły i zawodu);
        • wsparcia w rozwiązywaniu problemów wychowawczych dotyczących uczniów (np. indywidualnych rozmów z uczniami, rodzicami uczniów sprawiającymi różnego rodzaju problemy wychowawcze).

        Czego masz prawo oczekiwać decydując się na rozmowę z pedagogiem szkolnym?

        Całkowitej dyskrecji, wszystko o czym powiesz zostanie na zawsze Twoje, nawet jeżeli   czasem pedagog będzie cię namawiał do poszerzenia grona wtajemniczonych to decyzja   będzie i tak należała tylko do Ciebie. Życzliwej uwagi, niezależnie od tego z jaką sprawą zwrócisz się do pedagoga. Zostaniesz bardzo uważnie wysłuchana/y.

        W RAMACH SWOJEJ PRACY PEDAGOG SZKOLNY WSPÓŁPRACUJE Z TAKIMI PLACÓWKAMI WSPIERAJĄCYMI PROCES DYDAKTYCZNO-WYCHOWAWCZY SZKOŁY, JAK:

        • Poradnią Psychologiczno-Pedagogiczną
        • Miejskim i Gminnym Ośrodkiem Pomocy Społecznej
        • Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie
        • Komendą Powiatową Policją
        • Sądem Rejonowy – III Wydziałem Rodzinnym i Nieletnich
        • Pedagogami z innych szkół

         

         

         

         

         

         

         

         

    • Kontakty

      • Szkoła Podstawowa w Leśniowicach
      • (82) 567 54 66
      • Szkoła Podstawowa im. Tadeusza Kościuszki w Leśniowicach ul. Leśniowice 24 B 22-122 Leśniowice Poland
  • Galeria zdjęć

      brak danych